Het Nederlandse koningshuis is regelmatig zichtbaar bij grote sportevenementen. Koning Willem-Alexander staat bekend als sportliefhebber en is vaak aanwezig bij Olympische Spelen, schaatskampioenschappen en nationale huldigingen. Maar hoe zit het met het amateurvoetbal in Friesland? Heeft het koningshuis daar ooit iets voor betekend?

Geen officiële erkenningen

Na onderzoek blijkt dat geen enkele Friese voetbalclub het predicaat ‘Koninklijk’ draagt. Zulke onderscheidingen worden alleen verleend aan organisaties die minstens honderd jaar bestaan en nationaal of internationaal van betekenis zijn. In Friesland zijn er wel sportverenigingen met een rijke geschiedenis — zoals LAC Frisia 1883 uit Leeuwarden, een van de oudste clubs van het land — maar geen club uit Friesland heeft dit predicaat ontvangen.

Geen geregistreerde koninklijke bezoeken

Ook zijn er geen bekende of geregistreerde bezoeken van het koningshuis aan Friese amateurvoetbalclubs. Waar leden van het koningshuis wel eens scholen, dorpen of sportprojecten in Friesland hebben bezocht, zijn die bezoeken voor zover bekend niet gericht geweest op amateurvoetbalclubs. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het schaatsen, waar de koninklijke betrokkenheid wél stevig verankerd is, mede door de Elfstedentocht-traditie.

Indirecte invloed: beperkt en algemeen

De enige manier waarop het koningshuis mogelijk een rol speelt in het Friese amateurvoetbal, is indirect. Bijvoorbeeld via de stimulering van sportparticipatie in brede zin, waarin het koningshuis via fondsen of symbolische steun een algemene rol speelt. Maar dat is niet specifiek voor Friesland, en ook niet specifiek voor voetbal.

De kracht van het Friese voetbal ligt elders

Het Friese amateurvoetbal draait al decennialang op lokale inzet, vrijwilligers, en verenigingscultuur. Friese amateurclubs hebben hun reputatie opgebouwd zonder hulp van bovenaf. Het is deze sterke, eigen identiteit die het Friese voetbal typeert — niets koninklijke bemoeienis.

Er zijn geen predicaten, geen bezoeken, geen bijzondere banden. En eerlijk gezegd: het Friese amateurvoetbal heeft het koningshuis daar ook niet voor nodig gehad. De motor achter de sport in Friesland is altijd de gemeenschap zelf geweest — van jeugdtrainer tot kantinevrijwilliger. En dát is misschien wel koninklijker dan welke titel dan ook.