Van kabouters naar de top – Voor veel talentvolle voetballers begint de weg naar een professionele carrière op jonge leeftijd. Zo ook voor Hoekema die al op zijn vijfde bij VV Leeuwarden begon en door verschillende topclubs gescout werd. Maar ondanks alle kansen en mogelijkheden, koos Hoekema voor een ander pad. Dit is het verhaal van een voetballer die de nadruk legde op vriendschap, teamgeest en een gezonde balans, zowel op als buiten het veld.

“In de jeugd van SC Heerenveen speelde ik samen met jongens als Daley Sinkgraven, de gebroeders Sint Juste en Michel Vlap.”

Een vroege start en de keuze voor SC Heerenveen
Op vijfjarige leeftijd begon Hoekema zijn voetbalreis bij de kabouters van VV Leeuwarden, een stap die uiteindelijk leidde naar de F1. Al snel viel zijn talent op: op zevenjarige leeftijd werd hij gescout door SC Heerenveen, SC Cambuur en later zelfs FC Groningen. Uiteindelijk koos hij voor SC Heerenveen, waar hem werd verteld door zijn ouders dat hij de meeste kans zou hebben dankzij de hoogwaardige jeugdopleiding.

“In de jeugd van SC Heerenveen speelde ik samen met jongens als Daley Sinkgraven, de gebroeders Sint Juste en Michel Vlap.” vertelt Hoekema over zijn tijd bij de Friezen. Maar ondanks het grote potentieel, zou zijn avontuur bij SC Heerenveen eindigen. “Op een gegeven moment moest ik weg, maar ik had zelf daarvoor al besloten dat het tijd was. Het fysieke aspect speelde een grote rol – ik was altijd kleiner en speelde tegen jongens die een jaar ouder waren.”

Van SC Heerenveen naar L.A.C. Frisia 1883: Het belang van vriendschap
Na zijn tijd bij SC Heerenveen koos Hoekema voor L.A.C. Frisia 1883, een keuze die voor zijn vader, voormalig speler van VV Leeuwarden, niet altijd makkelijk was. “Het was voor mijn vader even slikken, maar mijn ouders hebben altijd benadrukt dat ik op het hoogste niveau moest blijven spelen, daarom de keuze voor L.A.C. Frisia 1883″ zegt Hoekema over de steun van zijn ouders, die altijd achter zijn keuzes stonden.

Bij Frisia viel Hoekema al op jonge leeftijd op. Op zijn 17e speelde hij al in het eerste elftal, terwijl hij eigenlijk nog in de A-junioren had moeten spelen. Toch bleef voor hem het sociale aspect van het voetbal belangrijk: “Vriendschap en de sociale kant van het spel waren altijd belangrijker voor mij dan het individuele succes. Uiteindelijk ben ik ook naar de zaterdagtak van Frisia gegaan, omdat dat voor mij het beste voelde.”

“Dat was mijn beste wedstrijd ooit,” lacht Hoekema “Maar ik was eigenlijk het slechtste van het veld.”

Een unieke ervaring: Testwedstrijd bij SC Cambuur
Ondanks dat Hoekema niet koos voor het profvoetbal, heeft hij wel enkele bijzondere momenten meegemaakt. Zo speelde hij onder leiding van Arne Slot een testwedstrijd bij SC Cambuur tegen Blauw Wit 1 in het Cambuurstadion. “Dat was mijn beste wedstrijd ooit,” lacht Hoekema “Maar ik was eigenlijk het slechtste van het veld.” Het is een typisch moment voor Hoekema: altijd met een lach, ondanks de soms moeilijke situaties waarin hij terechtkwam.

De invloed van trainers: Johan Grootte bovenaan de lijst
Als het gaat om de vraag wie de beste trainer in zijn carrière is geweest, heeft Hoekema meerdere namen in zijn hoofd. Toch is er één die bovenaan zijn lijst staat: Johan Grootte, de trainer bij L.A.C. Frisia 1883. “Johan was altijd eerlijk met me. Toen hij me vroeg naar mijn mindere kanten, antwoordde ik dat ik niet van de ‘vuile meters’ zonder bal ben. Johan zei: ‘Dan gaan we dat trainen.’ Dat was precies, wat ik er niet mee bedoelde,” zegt Hoekema lachend.

Toch weet Hoekema ook dat zijn houding als speler soms een uitdaging was. “Ik ben een luie speler, ik was gewend dat het team om mij heen werd gebouwd. Ik moest soms echt gedwongen worden om mijn werk zonder bal te doen.” Maar het harde werk loonde, en met de steun van trainers als Johan Grootte groeide hij als voetballer en als persoon.

“Toen ik bij Frisia in het eerste kwam, keek ik echt op naar de legendes van het team zoals Koos Wetting en Douwe Wim.”

De verandering van hiërarchie in het voetbal
Terugkijkend op zijn jeugd bij Frisia, merkt Hoekema dat de hiërarchie in teams in de loop der jaren is veranderd. Vroeger, toen ik bij Frisia in het eerste kwam, keek ik echt op naar de legendes van het team zoals Koos Wetting en Douwe Wim. Dat is er nu niet meer in mijn ogen, het lijkt wel alsof die traditie van respect voor de oudere spelers langzaam verloren gaat.” Hij noemt ook andere Frisia-spelers als Martijn Roosenburg en Douwe Dijkstra, die hem als goede voorbeelden dienden.

“In het begin, als ik een slechte wedstrijd speelde, merkte ik dat het meteen door de kantine ging.”

De druk van verwachtingen: Van SC Heerenveen naar L.A.C. Frisia 1883
Hoewel het spelen bij een topclub als SC Heerenveen voordelen had, bracht het ook een bepaalde druk met zich mee. “Bij Heerenveen wordt er altijd veel van je verwacht. Maar toen ik bij Frisia kwam, merkte ik dat de mensen daar onbewust ook bepaalde verwachtingen hadden van mij. Ze wisten waar ik vandaan kwam, en dat ik wel iets moest kunnen,” zegt Hoekema. “In het begin, als ik een slechte wedstrijd speelde, merkte ik dat het meteen door de kantine ging. Mijn standaard lag veel hoger dan die van anderen, en ik kon eigenlijk alleen maar verliezen.”

“Ze waren er altijd, maar als ze er eens niet waren, keek ik altijd naar de zijlijn, hopend dat ze toch zouden komen,”

De rol van familie: Dankbaarheid voor ondersteuning
Omdat zijn ouders altijd langs de zijlijn stonden, spreekt Hoekema met dankbaarheid over hun rol in zijn leven en carrière. “Ze waren er altijd, maar als ze er eens niet waren, keek ik altijd naar de zijlijn, hopend dat ze toch zouden komen,” zegt Hoekema. “Ze hebben me altijd gesteund, en ik ben ze daar dankbaar voor.”