Vandaag staat er meer op het spel dan alleen een plek in de volgende ronde van de nacompetitie. In Birdaard wordt niet alleen gestreden om sportieve eer, maar ook om trots, verleden en emotie. VCR neemt het op tegen FC Birdaard in wat zeker een derby genoemd mag worden. Voor VCR-trainer Sybrand Smit is het bovendien een bijzonder duel: hij keert terug naar de club waar hij een belangrijk deel van zijn voetbalcarrière doorbracht.

“Burdaard móét en wij mogen.”

De aanloop naar deze nacompetitiewedstrijd kent een opvallend verloop. VCR greep de kans op deelname doordat Ouwe Syl zowel het kampioenschap als twee periodes pakte. Daardoor schoof de tweede periode door naar de ploeg uit Rinsumageast, die zich daardoor alsnog mocht melden in het toetje van het seizoen.

En dat toetje blijkt nu meteen een hoofdgerecht, want de loting bracht VCR naar Birdaard. De derby leeft altijd, maar met het nacompetitietintje eroverheen is het vuur nog feller. Smit verwacht dan ook een wedstrijd vol strijd en spanning. “Burdaard móét en wij mogen,” stelt hij scherp. “Zij zullen het initiatief willen nemen en snel op voorsprong willen komen. Daar moeten wij ons goed tegen wapenen.”

“De club sprak me meteen aan: een kleine vereniging met warme mensen en een geweldige sfeer. Daar voelde ik me thuis.”

De ontmoeting heeft voor de trainer een bijzondere lading. Hij kent de club uit Birdaard door en door. Van zijn achttiende tot zijn dertigste droeg hij het groen-zwarte shirt van FC Birdaard. Zijn eerste stappen zette hij bij vv Wardy en later Be Quick Dokkum, maar via zijn vriendenkring rolde hij uiteindelijk bij Birdaard binnen. “De club sprak me meteen aan: een kleine vereniging met warme mensen en een geweldige sfeer. Daar voelde ik me thuis.”

Na zijn tijd bij FC Birdaard trok Smit het shirt van VCR nog aan, hoewel blessures een basisplaats in het eerste elftal in de weg stonden. “Het doel was toen om nog in het eerste te spelen bij VCR, maar door veel blessureleed is dat er nooit van gekomen,” blikt hij terug. Toch bleek het een onverwacht begin van iets nieuws. Hij werd gevraagd als assistent-trainer van Dick Groen. Een rol waarin hij snel zijn draai vond: “Ik merkte direct hoe leuk ik het vond om met spelers bezig te zijn, ze iets bij te brengen. Het sociale van het voetbalveld, dat doet echt iets met me.”

Toen Groen aangaf te willen stoppen, was Smit vastbesloten zijn trainerspapieren te halen en het stokje over te nemen. En zo staat hij dit seizoen voor het eerst als hoofdtrainer voor de groep. Een leerzaam jaar, waarin hij duidelijk zijn eigen stempel probeert te drukken. “Het grootste verschil met assistent zijn is dat je nu je eigen plan bepaalt. Hoe we verdedigen, hoe we aanvallen – het is jouw idee dat je uitwerkt op het trainingsveld. Als assistent ben je vaak afhankelijk van wat de trainer voor ogen heeft.”

“Het is lang geleden dat we daar gewonnen hebben.”

Hoewel het niet altijd gemakkelijk is, voelt hij zich thuis in zijn nieuwe rol. “Ik heb graag zelf de touwtjes in handen. Natuurlijk ga je soms op je bek, maar dat hoort erbij. Daar leer je van.”

En nu wacht dus FC Birdaard. Niet zomaar een tegenstander, maar de club waar hij jarenlang speelde en waarvan hij de route, lijnen en mensen nog als zijn broekzak kent. Dat maakt het duel extra speciaal – maar ook uitdagend. “Het is lang geleden dat we daar gewonnen hebben,” zegt hij met een glimlach. “Maar ik denk dat we vandaag de gelukkige gaan zijn.”

Een voorspelling durft hij dan ook wel aan. “2-3 voor ons,” klinkt het overtuigend. Of die voorspelling uitkomt, zal vanmiddag blijken. Eén ding staat vast: deze derby heeft álles. Verleden, strijd, sentiment én een plek in de volgende ronde van de nacompetitie. De volgende ronde zal 7 Juni gespeeld worden op neutraal terrein tegen de winnaar van vandaag tussen MKV’29 – Arum.

Door de redactie van slotoffensief.limbointernational.dev/ geschreven