Dit artikel is geschreven door de redactie van slotoffensief.limbointernational.dev/

Er zijn verhalen die geen verblindende spotlights nodig hebben. Verhalen die zich afspelen in het zachte licht van zaterdagmiddag, op een veld waar passie en traditie samenkomen. Op Sportpark ’t Krûdfjild in Sloten leeft zo’n verhaal, al zeventien seizoenen lang. Het verhaal van Maurits Flapper (33). Flapper jaagt nog altijd op doelpunten zoals een dichter op de juiste woorden. Al 298 keer vond hij het net in de competitie, 29 keer in de beker, en 6 keer in nacompetities waarin hoop en angst elkaar in de ogen keken. Flapper is een clubman in hart en nieren, die als jeugdspeler zijn eerste doelpunten maakte bij VV Sleat en inmiddels op de drempel staat van een magische mijlpaal: zijn 300ste competitiegoal in het shirt van zijn geliefde club.

Hij is geen held van posters of praatprogramma’s, maar van zaterdagen. Van momenten die voor buitenstaanders klein lijken, maar in Sloten groots worden herinnerd. Zoals Totti eeuwig verbonden bleef aan Roma, zo koos Flapper nooit voor iets anders dan Sleat. Niet uit gemak, maar uit liefde. En nu, terwijl de herfst zachtjes over het Friese land strijkt, is hij nog twee doelpunten verwijderd van een mythische grens: zijn 300ste competitiegoal. Niet alleen een getal, maar ook een monument van trouw, talent en tijd.

“Ook in de F-jes hield ik al het aantal gemaakte doelpunten bij.”

“Het gaat fantastisch mooi,” zegt Maurits bescheiden wanneer we hem vragen naar zijn carrière. Voor hem voelt het niet als iets ‘imposants’, maar vooral als een logische ontwikkeling. “Vanaf jongs af aan was mijn rol binnen het voetbal het direct of indirect zorgen voor doelpunten. Spits ben ik vanaf het begin geweest. Ook in de F-jes hield ik al het aantal gemaakte doelpunten bij.”

Dat bescheidenheid en harde werk hand in hand gaan, blijkt uit zijn lange staat van dienst bij dezelfde club. Maurits speelde acht jaar in de 5e klasse en zit inmiddels al negen seizoenen vast in de 4e klasse met VV Sleat. De overgang van het lagere naar een iets hoger amateurniveau is geen kleinigheid geweest. “Er zit zeker een verschil tussen de 4e en 5e klasse. We hebben het de eerste jaren erg lastig gehad in de 4e klasse. Maar door de jaren heen zijn we verder gegroeid en verbeterden onze prestaties.” Vorig seizoen was wat dat betreft een absoluut hoogtepunt, toen VV Sleat al kort na de winterstop veilig stond en zelfs bijna een periodetitel pakte.

Dat Maurits zo consistent scoort, is niet zomaar toeval. Hij noemt zelf drie pijlers van zijn succes: mentaliteit, conditie en een goed gevoel voor positie. “Maar nog belangrijker is de aanvoer. Als je met spelers speelt die weten hoe je gevoed wilt worden en dat ook kunnen, zijn mooie aantallen mogelijk.” Die samenwerking, dat samenspel, is de kern van zijn doelpuntenfestijn.

“Dat was ons eerste jaar in de 4e klasse, en we moesten via de nacompetitie ons handhaven. De finale tegen Tzummarum was een absolute thriller.”

Uit zijn rijke carrière zijn er natuurlijk hoogtepunten die extra blijven hangen. Eén moment springt er direct uit: de nacompetitiefinale van 2018. “Dat was ons eerste jaar in de 4e klasse, en we moesten via de nacompetitie ons handhaven. De finale tegen Tzummarum was een absolute thriller. We stonden voor, daarna achter, en uiteindelijk stond het 2-2 na 90 minuten.” De wedstrijd kende niet alleen veel spanning, maar ook vier rode kaarten en zelfs een keeperswissel in de 119e minuut, geïnspireerd door tactieken van Louis van Gaal tijdens het WK. “Uiteindelijk moest de penaltyserie uitkomst bieden, waarbij onze keeper de beslissende penalty pakte.” Zo’n strijd maakt de band met de club en teamgenoten alleen maar sterker.

Maurits speelt niet alleen voor zichzelf, maar vooral ook voor de jonge generatie spelers die hij graag inspireert. “Ik probeer vooral het goede voorbeeld te geven. Ik zal er alles aan doen om elke zaterdag zo fit mogelijk aan de aftrap te verschijnen en de wedstrijden om te zetten in winst.” Die rol van mentor en voorbeeld is hem op het lijf geschreven. Tegenstanders zijn zich inmiddels goed bewust van zijn kwaliteiten. “Zolang ik bij VV Sleat speel, hebben we altijd meerdere gevaarlijke voorwaartsen gehad. Als de verdediging al meer op mij focust, weet een teamgenoot daar wel van te profiteren.” Maurits ziet het niet als een last, maar als een bewijs van zijn status binnen het team.

“Op dit moment horen wij thuis in de 4e klasse, maar er zit zeker nog rek in de ploeg.”

Hoe kijkt hij naar de toekomst? Heeft hij nog ambities om records te breken of te promoveren? “Het allermooiste vind ik om te voetballen met deze jongens, mijn vrienden en voor mijn stad. Zolang het plezier er is, gaan we lekker door en zien we wel waar de teller uiteindelijk op is geëindigd.” Een nuchtere maar toch hartverwarmende kijk, die zijn liefde voor het spel en de club perfect samenvat.

Toch ziet hij ook mogelijkheden voor VV Sleat om door te groeien. “Op dit moment horen wij thuis in de 4e klasse, maar er zit zeker nog rek in de ploeg. Wel zijn we als kleine vereniging met bijna geen jeugd meer afhankelijk van spelers uit de buurt die elders hun jeugdopleiding hebben gevolgd, maar toch voor VV Sleat kiezen.” Dit seizoen gaat de ploeg dan ook weer vol voor het hoogst haalbare, met de periodetitel als ultiem doel. “Mocht promotie afgedwongen worden, dan zijn er nog wel een paar stappen te nemen.”

“Uiteindelijk heb je 90 minuten de tijd om de verdedigers een paar keer te snel of te slim af te zijn.”

Tot slot wil Maurits jonge aanvallers een belangrijke boodschap meegeven: “Het begint allemaal met veel oefenen. Vroeger heb ik vaak met vrienden in kleine groepjes gespeeld, vaak met één keeper en de rest tegen elkaar om te scoren. Verder helpt een goede conditie en het inschatten van waar mogelijkheden bij de tegenstanders liggen. Uiteindelijk heb je 90 minuten de tijd om de verdedigers een paar keer te snel of te slim af te zijn.”

Met zo’n mentaliteit, zo’n passie en loyaliteit, is het geen verrassing dat Maurits Flapper al bijna 300 keer het net wist te vinden voor VV Sleat. Zijn verhaal is het verhaal van een clubman die nooit van zijn thuisclub is weggegaan, een spits die zijn ploeg altijd dient met hoofd en hart en een legende die nog lang niet uitgespeeld is op ‘t Krûdfjild.