‘’Wees een goede medespeler’’, aldus Alex Pastoor afgelopen woensdagavond op Sportpark de Hoge Zomerdijk. En zo geschiedde.

Om maar te beginnen met het allerbelangrijkste. Met Jurre van der Werf gaat alles weer goed. Op wat hoofdpijn en een lichte hersenschudding na, en nog minder verstand in het bovenkamertje dan voor de aanslag, heeft hij er godzijdank niets aan overgehouden (voor zover het nu lijkt). En dus is het cliché weer bevestigd: voetbal is uiteindelijk ook maar gewoon bijzaak. Gezondheid, welzijn, een Jurre die er niets aan overhoudt, ‘das’ nog veel belangrijker.

Massaal trokken vriend en vijand richting Joure. Jousters en Workummers zorgden voor een volgepakt en zonovergoten Hoge Zomerdijk. En met 20 man was ook zo goed als de gehele bevolking van Idskenhuizen aanwezig, want zij genoten van een voetbalvrije speelronde. VVI hopend op een gelijkspel, en Joure en Workum logischerwijs op zoek naar de 3 punten.

Het zou uiteindelijk de grote Maik en Jurre (Werf) show worden. Hoewel ik met deze woorden gelijk veel teamgenoten tekortdoe, want er viel simpelweg niemand door de mand zaterdag. Het ijzersterke viertal achterin toonde wederom waarom wij nu al geruime tijd geen tegengoals hebben geïncasseerd. Jurre van Zeggelaar, Stijn, Bent, allen behaaldengelukkig weer het niveau wat wij van hen willen zien. En zo zijn er nog wel wat meer veren die in donkere plekken gestoken kunnen worden. Maar de belangrijkste veren zijn voor Maik en voor die jongen van de Toersteeg (Jurre v/d Werf).

Al vroeg in de wedstrijd kwam de 1-0 voorsprong. Stijn snoepte de bal af van de tegenstander door goed druk zetten, met daaropvolgend een overtreding en een meer dan terechte strafschop. Diezelfde Stijn faalde niet van elf meter, en dus was daar binnen 10 minuten al de vroege voorsprong. Dat is nog eens lekker beginnen!

Aan alles was te zien dat Joure gebrand was op de overwinning. Duels werden gewonnen, er werd goed druk gezet, en Workum kon niet het spel spelen dat zij graag willenspelen. Dit resulteerde in wat kansen voor Joure, met een inzet van zowel Milan als Derren die hoog over het vangnet gingen(boete). Verder was Workum de eerste helft op twee momentjes na niet gevaarlijk. Het enige wat zij tegenover de Jouster-machine konden zetten, was fysiek spel. Iets dat wij overigens net zo goed kunnen. Maar dat zal niet verbazen, als je alleen al kijkt naar die kast van de vleesgeworden Temptation Island met de naam Bent: meer spier dan verstand.

In de tweede helft begon Workum een stuk beter, in een ietwatgewijzigde formatie. Van 4-3-3 naar een 3-2-3-2, zo wist de pissende geheim agent Tjalling in de wc’s op te vangen. Hier hadden wij het in de eerste 10 tot 15 minuten moeilijk mee, met een enorme kans voor Workum tot gevolg. Bij de 2e paal kon een Workummer vrij inkoppen, maar gelukkig was daar Maik to the rescue. Met een Beckeriaanse redding wist Maik de bal uit het doel te tikken.

Eerst was het Jelmer die een zeer grote kans had op de 2-0, maar jammerlijk miste oog in oog met de keeper. En ook Rick was dichtbij de 2-0. Hij kopte de bal over de uitstormende keeper, maar zijn inzet ging net naast. En toen, minuut 65. Corner Joure. Stijn trapt, de bal wordt half weggekopt richting de zestien. En daar stond hij. Onze lange slungel, die fantastische kopper, de beste ‘bal-richting-parkeerplaats-veger’. De man die minutenlang voor zich uit kan staren, zonder besef van leven, waarbij de vraag opborrelt bij omstanders of er überhaupt activiteit is daar bovenin. Uitgerekend deze man was zo scherp als het scherpste mes in de la. Vanuit de draai weet de jongen van de Toersteeg de bal kei-hard in de linkerbovenhoek te vegen. Een fantastische goalvan Jurre van der Werf.

Daarna was het geloof bij Workum weg, en bij Joure overduidelijk de wil aanwezig om de nul te houden. Dat die nul gehouden werd, was mede te danken aan Maik. Een één-op-één vanaf de rechterkant (voor Maik links) werd knap gestopt. Maik toonde zich scherp wanneer dit nodig was, evenals de rest van het elftal. En dus wisten wij: vandaag gaat niemand langszij komen!

En toen gebeurde het. In het allerlaatste moment van de wedstrijd. Stijn weet de bal net niet goed weg te werken, waarna er een kopduel ontstaat. De nummer 15 van Workum gaat het duel aan met Jurre (Werf). Ondertussen kwam de volidioot met rugnummer 14 instormen. Daarvoor al duidelijk gefrustreerd, aantonend met diverse opmerkingen en harde overtredingen over weinig hersencapaciteit te beschikken. Op een filmpje is duidelijk te zien dat hij op volle snelheid opJurre inspringt, die hard op het hoofd geraakt wordt. En hoewel het ongetwijfeld niet zijn bedoeling is geweest om een tegenstander zo ernstig toe te takelen, was het zeker niet zo onschuldig en zonder opzet zoals later wel afgedaan werd.

LET OP: hierna volgt een korte doch gedetailleerde beschrijving van de situatie van Jurre. Mocht je dat niet willen lezen, sla dan eerstvolgende alinea over!!!!!!

Jurre ligt na deze schandalige aanslag op de grond, helemaal verstijfd. De ogen aan het tollen, de kaken stijf op elkaar. Paniek bij iedereen, want direct was het duidelijk dat dit ernstig was. ‘Tong ingeslikt, tong ingeslikt’, schreeuwde Stijn in paniek. En gelukkig maar. Want daardoor was het Yannick die, samen met Stijn, overging op handelen. Jurre kleurde ondertussen langzaam maar zeker blauw, met nog steeds de kaken stijf op elkaar. De kaken werden opengetrokken door Yannick, en de tong voor de luchtwegen weggehaald. En dat is niet zonder gevaar voor eigen vingers. Immers, een persoon die uit de tijd is, kan ontzettend hard bijten. Toen was het wachten tot Jurre weer bij kennis zou komen. Volledig verward kwam hij uiteindelijk weer bij, ook met uitstekende hulp van Evert den Drijver, waarvoor dank!

(Vanaf hier kunt u weer verder lezen zonder al te schokkende info). 

Na wat voelde als een eeuwigheid, was Jurre weer helemaal bij, en kon er zelfs een lach vanaf. Tot opluchting van ons allen. Want de schrik, die zat er goed in. Bij alle supporters, staf en alle medespelers. En uiteraard bij vriendin en ouders. Dit soort dingen maak je het liefst nooit mee. 

Wat er na dit incident gebeurt, dat ontroert. Medespelers die elkaar steunen, spelers die ouders en vriendin troosten, ouders die ouders troosten, enzovoorts. Ervan uitgaande dat iedereen trots is op hoe éénieder met deze situatie is omgegaan, zijn wij in het bijzonder zeer trots op Yannick en Stijn, voor het adequate handelen.

Supporters, bedankt voor jullie geweldige steun, tijdens maar vooral ook na de wedstrijd. Het wordt zeer gewaardeerd. Volgende week hopen wij wederom een beroep te mogen doen op jullie aanwezigheid. Wederom in het verre Stavoren. Hopelijk tot volgende week, om 14:30 uur tegen QVC.

PS: Excuses voor dit ellenlange verslag. Volgende week doe ik weer ‘mandje van Tiggelaar’. Mand!