Legendarische woorden. ‘’Mannen, ik zweet nog Heineken, heb plas met een schuimkraag erop en heb pijn int dak. Maar het was een mooi weekend! Goed geregeld en bedankt!’’ Het was eind juni, 2024. Het seizoen 2023/2024 werd afgesloten met een teamweekend. Een seizoen waarin wij nét te kort kwamen voor het kampioenschap. Ondanks deze teleurstelling, werd al in dat teamweekend volop gefantaseerd over het volgende seizoen. Het eerste zaadje van wat komen zou, werd toen al geplant. Maar, de ambitie uitspreken is één ding, het vervolgens bewerkstelligen… Nu, iets minder dan een jaar later, dezelfde ingrediënten als na dat weekend: we zweten bier, hebben pis met een schuimkraag, en hebben massaal pijn in het dak. Want, lieve mensen…WIJ-ZIJN-KAMPIOEN, JA WIJ ZIJN KAMPIOEN!

Met een selectie van 18 man sterk werd afgereisd naar Sportpark de Grie. DWP zou er alles aan doen om ons een voet dwars te zetten. Niet alleen voetballen zij nog voor lijfsbehoud. In de wandelgangen spookte het gerucht dat DWP nog voor veel meer zou voetballen. Maar liefst 50 kratten in het verschiet vanuit één van onze concurrenten, als extra motivatie. En dan kunt u begrijpen, dat enige mate van jaloezie zich meester maakt van onze selectie. Waarom krijgen wij nooit van dat soort aanbiedingen? 50 kratten, daar likt deze groep spelers de vette vingers gretig bij af. Dus alvast voor volgend jaar: bied 50 kratten, en we vegen maar al te graag 50 in eigen goal (absoluut niet)!

Echter, van die extra motivatie was bij DWP niet veel te merken. Het was voornamelijk Joure aan zet, met hier en daar wat kleine mogelijkheden voor de witte paaltjes. Het was dan ook Joure die in minuut 19 de eerste goal wist te maken. Een vrije trap van Stijn vloog keurig in de rechterhoek. Toen Rick in minuut 32 ook nog vanuit de rebound de 0-2 wist te maken, nadat Bent de bal al bijna in het doel kopte, was het eigenlijk al zo goed als gespeeld.

In de tweede helft werd het kleine beetje geloof bij DWP volledig de kop ingedrukt, toen Jurre van Zeggelaar in minuut 58 een ietwat rommelige goal wist te scoren (maaaar, ook die tellen!). 0-3 voorsprong, en dus de mogelijkheid om te wisselen. De gebroeders Terlouw mochten het gaan laten zien, en even later was het ook de beurt aan Tjalling, Sem en Hessel. Er werd weinig tot niets weggegeven. Het was de heer van Zeggelaar die het kampioenschap voorlopig officieus wist te maken. Vanaf elf meter schoot hij een penalty keurig in de hoek. Een 0-4 overwinning in de derby tegen DWP, ‘das nie verkeerd’.

En dan weet je dat het schier onmogelijk is dat het kampioenschap nog misgelopen wordt. Officieus kampioen, noemen we dat dan. Na het eindsignaal nog geen groots feest, want het werd wachten op de uitslag bij Leeuwarder Zwaluwen tegen VVI. De brilstand in 058, tot minuut 74. ‘’1-0! Nee, toch niet, afgekeurd… Jawel, toch wel 1-0’’. Minuut 80, ‘’2-0!!!’’. De eerste biertjes werden alvast gedopt, de eersten durfden het kampioensshirt al aan te trekken. 10 minuten lang werd er gewacht. Minuut 90, ‘’2-1’’. Het zal toch niet. Nee, niets van dat alles. Na wat voelde als een eeuwigheid, kwam daar het verlossende woord: ‘’JA, HET IS AFGELOPEN’’.

De welbekende liederen, de bijbehorende champagneflessen. Schreeuwen en feesten van blijdschap, net zo hard en lang tot de koppijn erop volgt. Milan die nog even een champagnefleskopt, maar viert met die bloedkop vrolijk verder. Het was één grote gekkenboel der dolle vreugde. Dit pakken ze ons niet meer af. Deze keer zijn wij dan toch écht de meer dan terechte kampioen.

Op de terugweg een stoet auto’s vanuit Sint Jut onderweg naar Joure. Ik schets voor u even kort het beeld: uit elke auto hangen meerdere spelers uit de ramen, in de kampioensshirts, al schreeuwend ‘’JOUREEEEE, JOUREEEE’’ en ‘’WIJ ZIJN KAMPIOEN, JA WIJ ZIJN KAMPIOEN!’’ Bij thuiskomst een hartverwarmend ontvangst in de kantine. Liters bier als winstpremie, doorfeesten tot in de late uurtjes. Iedereen smoor, iedereen scheel, en een enkeling eindigde zelfs in Lemmer. Ja, zo’n nacht was het. Wij hebben genoten. Dit zullen wij nooit, maar dan ook nooit meer vergeten!

Dit alles smaakt goed. Dit alles smaakt naar meer. Maar gelukkig, wij mogen aankomende zaterdag nogmaals een hapje van de kampioenstaart nemen. En dat hopen wij onder toeziend oog van zoveel mogelijk mensen te mogen doen. Wij roepen jullie dan ook op, nog éénmaal dit seizoen, om massaal naar Sportpark de Hoge Zomerdijk te komen. 

Dit allereerst om ons naar voren te schreeuwen tegen rivaal VVI. Want wanneer was het ook alweer de laatste keer dat wij(in een officiële competitiewedstrijd) wonnen van de oranjehemden? Juist ja, in het seizoen 2017/2018. En dus wordt het wel weer eens tijd voor een overwinning. En laten we pas ná de wedstrijd met het volgende bezig gaan: een volksfeest vieren van heb ik jou daar. Met dezelfde ingrediënten: bier zweten, plas met een schuimkraag, en de onvermijdelijke pijn in het dak. Maar dan wel, als de kampioen!

PS: Toch nog even kort stilstaan bij het aantal tegengoals. Doorgestuurd vanuit de staf: ‘’Er zijn op dit moment slechts 10 amateurclubs in heel Nederland die minder tegendoelpunten hebben gekregen dan wij. En als mijn informatie klopt, zijn er in totaal zo’n 2900 clubs.’’ 11 tegendoelpunten, hulde!