Er zijn van die plekken waar tijd net iets trager tikt. Waar de geur van vers gemaaid gras je welkom heet en waar de echo van een doelpunt nog even tussen de bomen blijft hangen. Sportpark De Steegde, in het hart van Appelscha, is zo’n plek. Geen kolossaal complex, geen digitale scoreborden of LED-reclames, hier draait het nog om het spel zélf. Om mensen. Om verenigingsleven.

Op de gevel van de kantine prijkt het stoere logo van v.v. Stânfries, opgericht op 12 mei 1931. Een club geboren uit liefde voor het spel en groot geworden door de kracht van vrijwilligers. Dat blijkt alleen al uit het zwarte plaquettebordje bij de ingang:

“Geopend 31 aug. 2001 — met dank aan alle vrijwilligers.”

Een simpele zin, maar eentje die je stil maakt. Want zonder vrijwilligers géén kantine, geen club, geen samen gevoel.

Op het veld rust een klein, groen, ogenschijnlijk onbeduidend voertuig. Maar laat je niet misleiden door z’n kalme tred, deze robotgrasmaaier levert week in, week uit een meesterwerk af. Diagonaal, egaal en esthetisch perfect maakt hij zijn rondjes. Alsof hij het veld strijkt met liefde. Terwijl de spelers nog liggen te dromen van hun zaterdagwedstrijd, tekent deze groene held in alle stilte het canvas waarop Stânfries haar verhalen schrijft.

Aan de lange zijde van het veld staat een rij betonnen treden, eenvoudig en puur. Ervoor staat een houten bordje: De Eagle Tribune

Langzaam verschuiven we van romantiek naar realiteit. Want Stânfries is ook gewoon een goed georganiseerde voetbalvereniging. Een plek waar jeugd én senioren terechtkunnen. Een vereniging die meedraait in de vierde klasse van het amateurvoetbal en waarin betrokkenheid nog met hoofdletters geschreven wordt.

Sportpark De Steegde is geen moderne sportcampus. En dat hoeft ook niet. Want alles wat je hier ziet van het net dat nét niet strak hangt tot de met zorg geplakte posters op de kantineramen is met liefde gedaan. Dat voel je, dat zie je, dat beleef je.